Από την στιγμή που κάποιος άνθρωπος ξεκινήσει να αποκτάει επίγνωση της κατάστασης στη χώρα μας και στον πλανήτη γενικότερα, αρχίζει να ανησυχεί. Όταν συνειδητοποιεί που πρόκειται να καταλήξει η αλληλουχία των γεγονότων, η ανησυχία γίνεται φόβος.

    Ξυπνάει μέσα μας το αίσθημα της επιβίωσης και αυτοσυντήρησης και έκαστος προσπαθεί να πράξει τα δέοντα. Εδώ υπάρχουν κατηγορίες ανθρώπων αναλόγως των ενεργειών που πράττουν. Στα άκρα των κατηγοριών βρίσκονται αυτοί που παρατάνε τα εγκόσμια και ασχολούνται μονάχα με την επιβίωση, την παρακολούθηση των γεγονότων, την εξιχνίαση συνομωσιών κλπ. από την μία και αυτοί που βλέποντας το κακό να διατρανώνεται παραλύουν στις σκέψεις και στις ιδέες τους, νοιώθοντας ανήμποροι και αβοήθητοι.

    Πόσες φορές δεν πέσαμε όλοι μας στην παγίδα να πούμε θα γίνει τότε, θα γίνει μετά, να γεμίσουμε τα ράφια μας με τρόφιμα, ή να παρασυρθούμε από επιτήδειους ή πλανεμένους που λένε αυτό το Σεπτέμβρη, εκείνο το Πάσχα κλπ. Κάποτε αρκούσε να παρακολουθεί κάποιος τον ΟΗΕ ή άλλους διεθνείς οργανισμούς για να βλέπεις τον ρυθμό και τις εξελίξεις στον πλανήτη. Σήμερα όμως οι πληροφορίες στο διαδίκτυο είναι αμέτρητες και ακόμη χειρότερα επειδή αποφέρουν κέρδη στις ιστοσελίδες είναι κακόβουλες και παραπλανητικές.

    Αποτέλεσμα όλων αυτών, ο άνθρωπος να κουράζεται ψυχολογικά και σωματικά, να μην μπορεί να συγκεντρωθεί στην καθημερινότητα του, να κάνει σπασμωδικές και λάθος κινήσεις.

    Εμείς λέμε πως η προετοιμασία πρέπει να είναι μεθοδική. Η προετοιμασία δεν πρέπει να θίγει την καθημερινότητα. Η ζωή συνεχίζει σε κάθε περίπτωση επειδή το επιτρέπει Ο Θεός και κανένας άλλος.

Σύντομα θα ανακοινώσουμε ημερομηνίες νέων συναντήσεων.